ප්‍රශංසාව අපේ මුදල් ඉතිරි කරයි. අපේ සබඳතා වඩා
ශක්තිමත් කරයි. සතුට නිර්මාණය කරයි. එබැවින් එය වඩාත් පැතිරවිය යුතු ය.
කුමන ප්‍රශංසාවක් වුව ද ප්‍රදානය කිරීම වඩාත් අපහසු
තමන්ටම ය. මා මෙතෙක් විශ්වාස කළේ තමන්ට ම ප්‍රශංසා කර ගන්නා අය උඩඟු වන බව ය. එය
එසේ නොවේ. ඔවුහූ කාරුණික අය බවට පත් වෙති. අපේ යහපත් ගුණාංග වලට ප්‍රශංසා කිරීමෙන්
ඒවා ධනාත්මක ලෙස වර්ධනය වේ.
මා සාමණේර භික්ෂුවක වශයෙන් ගත කළ කාලයේ මගේ භාවනා
ආචාර්යවරයා මට ප්‍රායෝගික උපදෙසක් දුන්නේ ය.
“උදේ පිබිදුණු විට, ඔබ මුලින් ම කරන්නෙ කුමක් ද..” එතුමා මගෙන් ඇසී ය.
“නාන කාමරයට යනවා”
“එහි කන්නාඩියක් තිබේ ද..? ”
“ඔව්”
“හොඳයි, හැමදාම උදේ දත් මැදීමට පවා පෙර ඒ කණ්ණාඩිය දිහා බලාගෙන තමන් සමග ම
සිනාසෙන්න.”
“ස්වාමීනි, මම සමහර විට නින්දට යන්නෙ හුඟක් පමා වෙලා. උදේ නැගිටින කොට මට
තෙහෙට්ටු බවක් දැනෙනවා. සමහර දවස්වල උදේට සිනාසීම කෙසේ වෙතත් මගේ බලන්නවත් බය
හිතෙනවා”
එතුමා මා දෙස බලා සිනාසුණේ ය.
“ස්වාභාවික විදිහට සිනාසෙන්න ඔබට බැරි නම් අත් දෙකේ
දබරැඟිලි දෙක කටේ දෙකෙලවරට තබා මෙන්න මේ වගේ තද කරන්න”
එසේ කළ විට එතුමාගේ මුහුණෙහි ඇති වුණු විකට පෙනුම
දුටු මම සිනාසුනෙමි. එය අත්හදා බලන ලෙස එතුමා මට නියෝග කලේය. නාන කාමරයට ගොස්
කණ්ණාඩිය දිහා බලා ගෙන මා එසේ කළ විට ඇති වූ මෝඩ සිනාව, මගේ විනෝදයට හේතු විය. එය
සැනෙකින් ස්වාභාවික සිනාවකට පරිවර්තනය විය. කණ්ණාඩිය තුළ සිටි සාමණේර භික්ෂුව මා
දෙස බලා සිනාසෙන විට මම ද ඉහු සමග සිනාසුණෙමි.
දෙවසරක් තිස්සේ හැම උදෑසනක ම මම ඒ සිනාව පුරුදු
වීමි. සාමාන්‍යයෙන් මා සිනාව ආරම්භ කළේ දබරැඟිලි දෙකේ ආධාරයෙනි. මා මේ දිනවල නිතර
සිනාසෙන බව මිනිස්සු පවසති. ඇතැම් විට මගේ මුව දෙපස මාංශ පේශී සිනාවට ම හැඩ
ගැසෙන්නට ඇත.
දවසේ කුමන වෙලාවක වුවද ඇඟිලි දෙකේ ක්‍රමය අත්හදා
බැලිය හැකිය. එය විශේෂයෙන් ප්‍රයෝජනවත් වන්නේ රෝගී බවක් උදාසීන බවක් හෝ දොම්නසක් දැනුණු
විටය. සිනාව මගින් අපේ ප්‍රතිශක්ති පද්ධතිය වඩා ශක්තිමත් වී සිත සතුටු කරන බව විද්‍යානුකූලව
තහවුරු වී තිබේ. අප තුළ පවතින අයහපත් ගුණාංග පමණක් නොව යහපත් ගුණාංග ද අවබෝධ කර
ගැනීමට සිනාව අපට ආධාර කරයි. එපමණක් නොව සිනාව අපට රූමත් පෙනුමක් ලබා දේ.
පර්ත් නුවර පිහිටි අපගේ බෞද්ධ විහාරස්ථානය “අචාන් බ්‍රහ්ම හිමියන්ගේ රූප ලාවන්‍යාගාරය” වශයෙන් මා හඳුන්වන්නේ එබැවිනි.
😊😊😊
ReplyDeleteතෙරුවන් සරණයි ඔබට !
Delete