අතීතයේ දී අප අතින් සිදු වූ වැරදි ගැන පමණක් අවධානය යොමු කළොත් බිය, අනාගතයේ දී අප අතින් සිදු විය හැකි වැරදි දෙස පමණක්, ඇස් දල්වා බලා සිටී. බියෙන් අන්ධ වූ විට යහපත් ගුණාංග අපට නො පෙනේ. බිය යටපත් වන්නේ වැරදි ගැන පමණක් නොව, සමස්තයක් වශයෙන් ජීවිතය දෙස බැලීමෙනි. දේශන මාලාවක් සඳහා මා සිංගප්පූරුවේ කළ සංචාරයක් පිළිබඳ පහත දැක්වෙන කතාන්දරය නිදසුනක් වශයෙන් දැක්විය හැකි ය.
ඒ දේශන සඳහා කටයුතු සුදානම් කර තිබුණේ මාස කිහිපයකට පෙර ය. ආසන 2500 ක් සහිත මිල අධික ශ්‍රවනාගාරයක් ඒ සඳහා වෙන් කර ගෙන තිබිණි. බස් නැවතුම් වල පෝස්ටර් ප්‍රදර්ශනය කරන ලදී. ඒ අතර SARS නමැති කුරුලු උණ වසංගතය එහි පැතිරෙන්නට විය. මා සිංගප්පූරුවට ළඟා වූ විට සියලු පාසල් වසා දමා, මහල් නිවාස සෙසු අයගෙන් වෙන් කර තිබිණි. මහජන රැස්වීම් වලට සහභාගී නො වන ලෙස, රජය මගින් ජනතාවට උපදෙස් ලබා දෙනු දක්නට ලැබිණි. ඒ දිනවල පැතිර ගියේ දැඩි බියකි. දේශන අවලංගු කළ යුතු දැයි මගෙන් විමසන ලදී.
සිංගප්පූරු වසින්ය අනූනව දෙනෙකුට කුරුලු උණ වැළඳ ඇති බව එදා උදේ දිනපතා පුවත් පතක ලොකු අකුරු වලින් පළ වී තිබිණි.
“සිංගප්පූරුවේ වර්තමාන ජනගහනය කොපමණ ද? ” මම ප්‍රශ්න කළෙමි.
“මිලියන සතරක් පමණ ඇති”
“ඉතින් සිංගප්පූරු වැසියන් 3,999,901 දෙනෙකුට ඒ රෝගය වැළඳී නැහැ නේද? අපි දේශන පවත්වමු”
“නමුත් කාට හරි ඒ රෝගය වැළඳුනොත්..?” නිය ඇසී ය.
“නමුත් කාට වත් නො වැළඳුනොත්.” බුද්ධිය පැවසීය.
ඒ අනුව මා ඒ දේශන පැවැත්වූ අතර, ප්‍රථම සන්ධ්‍යාවේ දී 1500 දෙනෙකුන් ඊට සහභාගී වූහ. අවසන් දේශනය වන විට ශාලාව පිරී යන තරම් පිරිසක් පැමිණියහ. අවිචාරවත් බියට එරෙහිව කටයුතු කිරීමට ඔවුහු ඉගෙන ගත්හ. එමගින් ඉදිරියේ දී ඔවුන්ගේ ධෛර්යය වඩාත් ශක්තිමත් වනු ඇත. ඒ දේශනා වලින් ඔවුන් ආස්වාදයක් ලැබූ අතර ඉන් අදහස් වූයේ, ඔවුන්ගේ විෂ බීජ සමග සටන් වදින ප්‍රතිශක්ති පද්ධතිය වඩා ශක්තිමත් වූ බව ය. මාගේ විහිළු අසා ඔවුහු සිනාසුණහ. එමගින් ඔවුන්ගේ ශ්වසන පද්ධතිය ද වඩා ශක්තිමත් විය. ඇත්ත වශයෙන් එහි පැමිණි පිරිස අතරින් කිසිවෙකුට ඒ රෝගය නොවැලඳිණි.
අනාගතය පිළිබඳ සම්භාව්‍යතා අසීමිත ය. අවාසනාවන්ත සම්භාව්‍යතාකෙරෙහි අවධානය යොමු කිරීම, බිය යනුවෙන් හැඳින්වේ. සෙසු සම්භාව්‍යතා සිහිපත් වන විට, එය හැඳින්වෙන්නේ බියෙන් නිදහස් වීම යනුවෙනි.
