නූතන වෙළඳපොල ආර්ථිකය තුළ කථා
කිරීම සඳහා මුදල් අය නොකිරීම ගැන මම පුදුම වෙමි. මුදල් හිඟයකින් පෙළෙන කිසියම්
රජයක්, වචන තවත් වෙළඳ භාණ්ඩයක් ලෙස සලකා ඒ සඳහා බද්දක් අය කිරීම යම් දිනක් සිදුවනු
ඇත.
කල්පනා කර බලන විටා, එය බොළඳ
අදහසක් නො වන බව පෙනේ. එවිට නිහඬ බවෙහි වටිනාකම ඉතා ඉහල යයි. ගැටවරයින්ගේ දීර්ඝ
දුරකථන සංවාද නිසා, දුරකථන මාර්ග තව දුරටත් අවහිර නොවනු
ඇත. තරුණ විවාහකයින්ට තර්කයක වියදම දරාගත නොහැකි බැවින්,
ඒ විවාහ දිගු කලක් පවතිනු ඇත. කාලයක සිට දීර්ඝ පිළිසඳර වලට සවන් දීමෙන් බිහිරි
තත්වයට පත් අයට නොමිලේ ශ්‍රවණාධාර ලබා දීමට හැකි වන පරිදි රජයේ ආදායම වැඩි කිරීමට
ඔබේ මිතුරන් බඩු ගෙවීමෙන් දායක වීම සහනයක් වනු ඇත. කථා කිරීම සඳහා වූ බඩු ක්‍රමයට
උපරිම දායකත්වය, දේශපාලනඥයින්ගෙන් ලැබෙනු ඇත. ඔවුන්
පාර්ලිමේන්තුවේ දී වැඩි වැඩියෙන් තර්ක කරන විට, රෝහල් සහ
පාසල් සංවර්ධනය සඳහා වැඩි ආදායමක් බඩු වශයෙන් ලැබේ.
අවසන් වශයෙන් එබඳු බදු ක්‍රමයක් ප්‍රායෝගික නො වේ
යයි සිතා, ඊට එරෙහිව තර්ක කිරීම සඳහා බදු
ගෙවීමට ඉදිරිපත් වන්නේ කවුද..?
