ගුරුවරුන්, දෙමාපියන් හා වැඩිහිටියන් උත්සාහ කළේ
අලුත් මාර්ගයක්, මාවතක් පෙන්වා දීමටයි. නමුත් ඔවුන්ගේ චින්තනයෙන් ඒ දේ කරන්න බැරිඋනා.
මක්නිසාද ඔවුන්ගේ චින්තනය, සිතන රටාව සාම්ප්රදායික වීම නිසයි. දරුවා ළදරු වියේ
සිටම හොඳින් හදන්නට ඕනෑ, අපට නැති සැපවත් ජිවිතයක් ඔවුනට දෙන්නට ඕනෑ යනුවෙන් සිතූ
මුත් ඔවුන්ට නොහැකි වූයේ මන්ද?. සිතන රටාව තුළ සැප හෝ දුක හිමිවන බව ඔවුන් නොදැන සිටීමයි....
